تصویرگری پدیده های آسمانی در قرآن کریم

با دقت و تدبر در آیات قرآن کریم معلوم می شود بارزترین فنی که برای بیان مفاهیم قرآنی استفاده شده، فن وصف می باشد. اعجاز توصیفات زیبا و دلنشین این کتاب مقدس، عربهایی را که در بلاغت و سخنوری و شعر و شاعری و مخصوصا وصف طبیعت زبانزد عام و خاص بودند، معترف به خارق العاده بودن این اثر نمود آنچنانکه خود از آوردن آیه ای چون آیات قرآنی اظهار عجز می نمودند. یکی از موضوعات طبیعت که قرآن کریم بسیار به تصویرگری و بیان خصوصیات آن پرداخته ، پدیده های آسمانی است.در تصویرگری پدیده های آسمانی موجود در قرآن کریم گاهی از تشبیه و گاه از مجاز و استعاره یا کنایه استفاده شده است. از خصوصیات بارز این تصویرگریها یکی دقت و ریزه کاریهای موجود در آنست و دیگری تحرک و پویایی اش. همچنین صورتگری موجود آنچنان ساخته شده که گویی عین ممثل له می باشد، به درستی برآن منطبق می شود و احضار کننده حالت ممثل له در ذهن مخاطب می گردد. در قرآن کریم 611 کلمه به کار رفته که به آسمان و پدیده های آسمانی مربوط می باشند. از این لفظ سما و سموات بیشترین سهم را به خود اختصاص داده اند.(310 مورد). ضمنا از میان صور بیانی، بیشترین استعمال از کنایه بوده است(217 مورد) و بقیه به ترتیب از استعاره(35مورد) و تشبیه (31 مورد) و مجاز(10 مورد) استفاده شده است.